Tuesday, October 31, 2006

Rafting

Το προηγούμενο Σάββατο πήγαμε στον Άραχθο με παρέα για rafting (εγώ για τρίτη φορά). Φοράγαμε τις στολές μας, τα κράνη μας κλπ και όλα ήταν μια χαρά εκτός του ότι δεν είχε πολύ νερό και καναδυό φορές αναγκαστήκαμε να σπρώξουμε τη βάρκα...Σε κάποια στιγμή αποβιβαστήκαμε για να επισκεφτούμε ένα καταρράκτη που είχε εκεί κοντά και πήγα να βγάλω το κράνος γιατί μου ζούλαγε τα αυτιά (τα 'χω και περήφανα - ναι, και εσύ μ' αυτό θα έχεις σίγουρα πρόβλημα :ο) και η οδηγός μου είπε να το κρατήσω φορεμένο.
Έτσι μου ήρθαν οι δυο παρακάτω σκέψεις:
1. Πώς είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι θα σκοτωθώ στο ίσιωμα ενώ έχω κατέβει το ποτάμι ως εκεί?
2. Ποιος είναι ο λόγος που κάποιοι άνθρωποι παίρνουν τα βουνά και τα λαγκάδια με μια βάρκα και κράνη? Και όχι μόνο βάρκα αλλά και σκι, σκοινιά, μπαστούνια, παραπέντε, μοτοκρός, κουβαδάκια, πίτες της βάβως και δεν συμμαζεύεται... Το κοινό στοιχείο είναι ότι όλα αυτά τα αθλήματα εμπεριέχουν κάποιο βαθμό κινδύνου της σωματικής ακεραιότητας. Και γιατί να θέλει να κινδυνέψει κάποιος? Μια πειστική απάντηση που βρήκα είναι ότι μόνο σε τέτοιες περιπτώσεις αισθάνεται κανείς ότι κρατά τη ζωή του στα δικά του χέρια, και το ότι η επιβίωσή του (σε ακραίες βέβαια συνθήκες) εξαρτάται αποκλειστικά από τις δικές του ικανότητες, θέληση και δυνάμεις. Στην καθημερινότητα επικρατεί η μετριότητα, η λογική της ήσσονος προσπάθειας και υπάρχει ένα "κοινωνικό δίχτυ" που προστατεύει αλλά και εγκλωβίζει...
"Σιγά μην προσπαθήσω κι άλλο στο σχολείο...έτσι κι αλλιώς ο καθηγητής θα βαρεθεί να με δει και το Σεπτέμβρη και θα με περάσει από τώρα..."
"Έλα μωρέ, ένα πενταράκι να πάρω να φύγει κι αυτό το μάθημα για το πτυχίο..."
"Ε, και να μην περάσω στην Ελλάδα θα πάω στην Αγγλία να σπουδάσω..."
"Καλά είμαι με καμιά 600 ευρώ το μήνα, πληρώνω τη δόση από το αυτοκίνητο, μπορώ να πιω και τον καφέ μου..."
Μια φυσιολογική ζωή είναι δυνατή χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, με βοήθεια από γονείς, γνωστούς και διάφορα βύσματα για διορισμό στο Δημόσιο φυσικά. Έτσι σε αρκετές περιπτώσεις αυτού του είδους τα αθλήματα αποδεικνύουν σε κάποιον ότι είναι καλύτερος από ότι πιστεύει ο ίδιος.