Ιστορίες του ποδαριού (αριστερού και δεξιού)

Και αφού όλοι είδαμε ότι μπορώ να βάζω και φωτογραφίες, συνεχίζω με τα εξής:

Στην φωτό Α μαθαίνω ότι στην Ισλανδία το χώμα δεν είναι τόσο σταθερό όσο φαίνεται και ότι όταν βάζουν οριοθετημένα ξύλινα μονοπάτια σε γεωθερμικά πάρκα δεν περπατάμε έξω από αυτά:

Αποτέλεσμα από φωτό Α = το αριστερό μου πόδι μπήκε σε βραστή λάσπη, ψιλοζεματίστηκα και μύριζα σαν σάπιο αυγό από το θειάφι...καταπληκτικό (άσε που περίμενα καμιά ώρα να ξεραθεί η λάσπη για να τινάξω το παπούτσι).

Και τώρα στη φωτό Β μαθαίνω ότι αν κάποια τσοπανόσκυλα δεν σηκωθούν να με κυνηγήσουν όταν είμαι στα κράκουρα με τη μηχανή, δεν σημαίνει ότι θα κάνουν το ίδιο και το επόμενο τσούρμο:

Αποτέλεσμα από φωτό Β = ένας κυνόδοντας διαπέρασε τη σκληρή βαμβακερή φόρμα που φαίνεται στη φωτό, τρεις αστόχησαν (ευτυχώς) και ο τσομπάνος με σιχτίρισε επειδή τον έκανα να βγει από την καλύβα να δει ποιον τρώνε τα σκυλιά.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: 1) Οι δυο φωτό απέχουν χρονικά 9 χρόνια και τοπικά 5.000χλμ αλλά ο γράφων δεν φαίνεται να έβαλε και πολύ νιονιό...
2) Για τους παρατηρητικούς - δεν θυμάμαι αν στις φωτό φοράω το ίδιο ζευγάρι παπούτσια ή αν είναι μόνο το ίδιο μοντέλο Salomon...